KOBUDO

Kobudō

(古武道, Παλιές πολεμικές τέχνες ) είναι ένας συλλογικός όρος για τις ιαπωνικές παραδοσιακές τεχνικές για τη χρήση πανοπλιών , λεπίδων , πυροβόλων όπλων και τεχνικών που σχετίζονται με τη μάχη και την ιππασία .  Το kanji 古流武術 (πολεμικές τέχνες της παλιάς σχολής) και 古武術 (παλιές πολεμικές τέχνες) είναι άλλοι τρόποι γραφής του.

Ο γενικός όρος “ομπρέλα”  ko-ryū (古流, “παλιά σχολή”) χρησιμοποιείται επίσης για να περιγράψει αυτές τις αρχαίες τέχνες.

Στη σχολή μας όλα τα παρακάτω όπλα της εποχής υπάρχουν στην βασική και εξεταστέα μας ύλη. Υπάρχουν βασικές τεχνικές, σετ , ολοκληρωμένα και απαράλαχτα  kata και τεχνικές τόσο άμυνας όσο και επιθέσεων.

Το kobudo χρησιμοποιόταν από τις περισσότερες ryu της εποχής. Σιγά-σιγά όμως για αρκετούς λόγους άρχισε να εκφυλίζεται. Πολλές σχολές δεν είχανε καν τα τετραγωνικά μέτρα που χρειάζονται για να αναπτυχθούν επαρκώς οι τεχνικές kobudo. Σε άλλους φαινόταν ακριβώς ο εφοδιασμός των συγκεκριμένων εξαρτημάτων για την πρακτική. Επίσης στα πλαίσια εξευγενισμού τις πολεμικές τέχνες και μετατροπή της σε σπορ αυτό το παραδοσιακό είδος εξάσκησης στα συστήματα που το εξασκούσαν δυστυχώς μπήκε στο “χρονοντούλαπο” τους. Εμείς κρατάμε αυτό το παρακλάδι εξάσκησης άκρως παραδοσιακά και δεν έχουμε σταματήσει να το εξασκούμε από τότε που ιδρύθηκε το σύστημα (1954) μέχρι και σήμερα

NUNCHAKU

Το nunchaku ήταν αρχικά γεωργικό εργαλείο και το χρησιμοποιούσαν για το αλώνισμα των σιτηρών, ενώ ως όπλο το συνδύαζαν με διάφορες στάσεις και τεχνικές. Με τα ραβδιά κάρφωναν ή χτυπούσαν τον αντίπαλο και με το σχοινί που τα ένωνε έπνιγαν, παγίδευαν ή αμύνονταν σε επιθέσεις.

Δημιουργήθηκε τον 17ο αιώνα, στην Οκινάουα, μετά την κατάληψη των εδαφών της από τους Ιάπωνες και ήταν ένα από τα από τα φαινομενικά πιο ακίνδυνα όπλα της εποχής. Τα δύο ίσα άκρα του ενώνονταν μεταξύ τους με τρίχες από άλογο και μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ενάντια σε ένοπλους και άοπλους αντιπάλους.

Αργότερα για να είναι ακόμα πιο ανθεκτικά αντικαταστάθηκε το σχοινί που ένωνε τα σταθερά μέρη μεταξύ του με  αλυσίδα.

Απέκτησε μεγάλη φήμη μετά από τις ταινίες πολεμικών τεχνών της εποχής όπως παραδείγματος χάρη ταινίες του Μπρους Λη στις οποίες φαίνεται να τα χειρίζεται με ιδιαίτερη ευκολία και μαεστρία αντιμετωπίζοντας πολλαπλώς αντιπάλους. Το παράδειγμα του ακολούθησαν κι άλλοι ηθοποιοί αντίστοιχων ταινιών .

Πάρα πολλές σχολές χρησιμοποιούν και σε μικρότερες ηλικίες και εκπαιδευτικούς τύπους νουντσάκου τα οποία σταθερά μέρη τους είναι από σφουγγάρι για να αποφεύγονται οι τραυματισμοί. Είναι πολύ εκπαιδευτικό και μια καλή άσκηση για το μυαλό καθώς πρέπει να εναρμονιστεί το σώμα με το εργαλείο που κρατάνε για να εκτελέσουν μία κίνηση η μία τεχνική.

Το koei kan έχει τόσο μικρά και εκπαιδευτικά κάτα για μικρούς μαθητές αλλά και ύλη για ενηλίκους.

Με τα συγκεκριμένα παραδοσιακά κάτα, άνετα μπορεί κάποιος να λάβει μέρος σε επίσημες διοργανώσεις καθότι δεν είναι απλά επινοημένες τεχνικές από κάποιο δάσκαλο αλλά εναρμονισμένη ύλη του συστήματος μας από ιδρύσεως του.

Εκτός από κάτα περιλαμβάνονται διάφορα σετ που μπορεί να χρησιμοποιηθούν σε κάποια επίδειξη όπως και τεχνικές αυτοάμυνας.

Σημειωτέον ότι αυτό το εξαιρετικό εργαλείο έχουν υιοθετήσει κάποιες αστυνομίες χωρών όπως σε διάφορες πολιτείες της Αμερικής που χρησιμοποιείται σαν μέσο ελέγχου των αστυνομικών οργάνων.

BO

Το bo είναι ένα πολεμικό όπλο της Οκινάουα και η Ιαπωνική πολεμική τέχνη είναι το bojutsu. Η βάση της τεχνικής του bo είναι το te που σημαίνει χέρι. Οι τεχνικές ώθησης, αιώρησης και χτυπήματος μοιάζουν συχνά με κινήσεις με άδεια χέρια, ακολουθώντας τη φιλοσοφία ότι το bo είναι απλώς μια «προέκταση των άκρων κάποιου».

Υπάρχουν πολλοί τύποι bo, που ο καθένας έχει την δική του χρησιμότητα.                             

Το chukon bu που είναι κωνικό γιατί είναι πιο παχύ στο κέντρο απ’ ότι στις άκρες.

Το maru bo που είναι κυκλικό και ισόπαχο από άκρη σ’ άκρη.

Το kaku bo που είναι τετράγωνο (rokkaku bo).

Το hokkaku bo που είναι οχτάγωνο.

Το kanabo είναι κατασκευασμένο από βαρύ ξύλο ή εξ ολοκλήρου από σίδηρο, με σιδερένιες ακίδες ή καρφιά στη μία άκρη και μοιάζει με ρόπαλο.

Το tanbo είναι ένα κοντό ραβδί από σκληρό ξύλο που χρησιμοποιείται με τον ίδιο τρόπο όπως το hanbo μήκους περίπου 1 μέτρου. Το Tanbo μπορεί να έχει ατομικό μέγεθος χρησιμοποιώντας παραλλαγές της μεθόδου “από χέρι σε αγκώνα”.

Το bo μετριέται σε shaku δηλαδή πόδια. Το shaku είναι μια ιαπωνική μέτρηση που ισοδυναμεί με 30,3 εκατοστά (0,994 πόδια). Το μέσο μέγεθος ενός bo είναι 6 shaku (περίπου 6 πόδια (1,8 m) (rokushaku bo), αλλά μπορεί να είναι έως και 9 πόδια (2,7 m) ( kyushaku bo). Υπάρχουν και πιο κοντά bo, το jo το οποίο έχει μήκος 1,2 m (47 in) και το hanbo (μισό bo), το οποίο έχει μήκος 90 cm (35 in). Το bo έχει συνήθως πάχος 3 cm (1,25 ίντσες), εκτός από το chukon bu που δεν έχει σταθερό πάχος γιατί λεπταίνει στις άκρες του. 

Στη φεουδαρχική Ιαπωνία, αποτελούσε κομμάτι του bugei (πρώιμο στυλ ιαπωνικών πολεμικών τεχνών) και χρησιμοποιούνταν από τους σαμουράι, τους ιερείς αλλά και από απλούς ανθρώπους. Με μήκος 1,83 μ., κατέστη ένα από τα πλέον αποτελεσματικά όπλα ενάντια στο σπαθί καθώς αφόπλιζε τον αντίπαλο ενώ ταυτόχρονα διατηρούνταν μια ασφαλής απόσταση. Το bo εξελίχθηκε από ένα μακρύ κομμάτι ξύλο το οποίο κρεμούσαν κατά μήκος των ώμων για την μεταφορά κουβάδων με νερό ή άλλων φορτίων (φρούτα ή λαχανικά). Ως όπλο επέτρεπε την άμυνα αλλά και την επίθεση απέναντι σε ευρεία γκάμα όπλων. Επίσης μέσα στις τεχνικές του bo περιλαμβάνονται εκτός από μπλοκ και χτυπήματα, σκουπίσματα και παγιδεύσεις.

TONFA

Αρχικά χρησιμοποιούνταν ως χερούλι μύλου ρυζιού ή φασολιού, ενώ σταδιακά οι κυκλικές κινήσεις κατά τη χρήση του ως αγροτικού εργαλείου εξελίχθηκαν στα κυκλικά του χτυπήματα ως όπλο. Η πλευρά του tonfa χρησιμοποιούνταν για άμυνα ενώ οι άκρες του για άμεσα χτυπήματα.

Τα tonfa αποτελούν βασικο αστυνομικό εφόδιο και χρησιμοποιείται ως μέσο ελέγχου σε πάρα πολλές πολιτείες της Αμερικής αλλά και σε ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ισπανία Γερμανία και σε πολλά άλλα κράτη. Φέρει την ονομασία “pr-24”. Στη σχολή μας υπάρχει πιστοποιημένο πρόγραμμα από αμερικανούς εκπαιδευτές στην βασική χρήση αλλά και σε προχωρημένες τεχνικές.

SAI

Τα sai πιστεύεται ότι προήλθαν από ένα απλό δίκρανο με το οποίο μάζευαν το σανό.

Ως όπλο το χρησιμοποιούσαν σε συνδυασμό με τις στάσεις και τεχνικές του καράτε και ως άμυνα ενάντια σε επιθέσεις με σπαθιά.

KAMA

Το kama χρησιμοποιούνταν αρχικά για το κόψιμο του χορταριού ή ζαχαροκάλαμου. Στη μάχη σε κοντινή απόσταση, η λεπίδα του χρησιμοποιούνταν για να παγιδεύσει το όπλο του αντιπάλου ή για χτυπήματα.

                                                                                 EKU

Το eku δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα απλό κουπί βάρκας που χρησιμοποιείται γι’ αυτόν τον σκοπό ακόμα και σήμερα. Επειδή οι χωρικοί της Οκινάουα ήταν ψαράδες, το eku ήταν ένα κοινό εργαλείο που βρισκόταν συνήθως στις παραλίες. Το eku ήταν πολύ αποτελεσματικό ενάντια στους σαμουράι λόγω της απόστασης που μπορούσε να διατηρήσει σε μια πιθανή διαμάχη. Το να κλωτσάνε το πλατύ του κομμάτι όσο αυτό ήταν χωμένο στην άμμο, ήταν μια κοινή τεχνική καθώς έριχναν άμμο στα μάτια των σαμουράι για να τους τυφλώσουν, αποκτώντας έτσι το πλεονέκτημα στη μάχη για να μπορούν να κερδίσουν ευκολότερα τους αντιπάλους τους.