Πανελλήνιο Kύπελλο SOO BAHK DO 2023

Άλλη μια μέρα χαράς περνάει στο παρελθόν. Πανελλήνιο κύπελλο 12 Νοεμβρίου 2023.
29 συμμετοχές έφεραν στο σύλλογο 24 μετάλλια. Οι πρωταθλητές μας είναι oi παρακάτω:

-Μάριος Σταματόπουλος
3η θέση Forms , 3η θέση Sparring

-Χριστίνα Μπούκουρα
2η θέση Forms , 1η θέση Sparring

-Έλενα Φακοπούλου
3η θέση Forms , 3η θέση Sparring

-Γιώργος Τσίπης
3η θέση Forms , 1η θέση Sparring

-Παναγιώτης Διαμαντίδης
2η θέση Forms , 1η θέση Sparring

-Βαγγέλης Μπούκουρας
3η θέση sparring

-Τομάρα Δήμητρα
3η θέση Forms , 2η θέση Sparring

-Μπάμπης Διαμαντίδης
2η θέση Forms

-Νικολέα Βίκυ
2η θεση Sparring, 4η θέση Forms

-Doko Blerindo
3η θέση Forms, 2η θεση Sparring

-Doko Elina
3η θέση Forms, 2η θεση Sparring

-Ανδριάς Γιώργος
1η θέση Forms, 3η θεση Sparring

-Γκιόκα Ρένια
2η θέση Forms, 2η θέση Sparring

-Γρίβα Χρύσα
1η θέση Forms, 1η θέση Sparring

-Γρίβας Κωνσταντίνος
2η θέση Forms, 2η θέση Sparring

-Δρίκος Μάριος
1η θέση Forms, 2η θέση Sparring

-Θεοδωρίδου Αγγελική
1η θέση Forms, 1η θέση Sparring

-Κιούση Αθανασία
1η θέση Sparring

-Κιούση Βασιλική
3η θέση Forms, 3η θέση Sparring

-Κώνστας Νίκος
3η θέση Forms, 2η θέση Sparring

-Μπεθάνη Ναταλία
3η θέση Forms, 1η θέση Sparring

-Παπαναγιώτου Μαρία
3η θέση Forms, 2η θέση Sparring

-Σταμούλη Βασιλική
3η θέση Forms, 2η θέση Sparring

-Στεφανίδης Χρήστος

3η θέση Forms, 2η θέση Sparring.

Ο δάσκαλος και επικεφαλής του συστήματος Απατζής Θεοδώρος κάτοχος μαύρης ζώνης 7ο dan είπε για την διοργάνωση, την σχολή και τους μαθητές:

“Δάσκαλοι, γονείς, μαθητές, προπονητές, αρχηγοί αποστολών και γενικά όλο το σύστημα συστρατεύτηκε αθόρυβα και πολύ αποδοτικά. Μέσα από τις οποιεσδήποτε αντιξοότητες που προέκυψαν παλέψαμε και βγήκαμε νικητές. Όμως…..

Τι πρέπει να μας μείνει; Να μας μείνει η χαρά στα χείλη των νικητών;

Να μας μείνει το κλάμα των χαμένων; Εμείς οι μεγαλύτεροι πώς να χειριστούμε όλα αυτά τα συναισθήματα των τέκνων μας;

Η αλήθεια είναι πως ο καθένας μπορεί να αποκωδικοποιήσει και να επικεντρώσει στο ίδιο πρωτάθλημα με πολλούς και  διαφορετικούς τρόπους.

Και θα έρχεται το ίδιο το πρωτάθλημα να μας διδάξει ζωή.Να μας διδάξει τρόπους συμπεριφοράς. Και από μαχητές των τερέν να γίνουμε μαχητές της ζωής.

Μόνο τότε έχει αξία. Μόνο τότε είναι εποικοδομητικό και χρήσιμο τόσο για τους γονείς όσο ιδίως και για τους αθλητές”.

Θα παραθέσουμε πολλές φωτογραφίες με αρκετούς σχολιασμούς και στο τέλος αυτού του άρθρου μπορείτε να βρείτε μια πολύ ενδιαφέρουσα φιλοσοφική ρήση του ζεν μαζί με την ανάλυση της και τη άποψή μας.

Η Αγγελική Θεοδωρίδου κάτοχος μαύρης ζώνης 4o dan δήλωσε σχετικά με το πανελλήνιο κύπελλο soo bahk do:

“Είναι σημαντικό να βλέπουμε τα παιδιά να προσπαθούν μέσα και έξω από το τατάμι.

Μας έδωσαν μαθήματα ομαδικότητας και αλληλεγγύης αλλά και μαθήματα επιμονής, θέλησης και δυναμισμού. Είμαι περήφανη για όλα τα παιδιά καθώς έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και κατάφεραν να αντιμετωπίσουν άγχος, φόβους, δυσκολίες.. Πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης γι’αυτό και θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε! Ευχαριστώ τον δάσκαλο Απατζή Θεόδωρο που αγκάλιασε τον Αθλητικό Όμιλο Ερυθρών και αγωνίστηκαμε σαν μια γροθιά. Ευχαριστώ από καρδιάς και τους υπόλοιπους δασκάλους αλλά  και τους βοηθούς για τη συνεργασία που είχαμε και φέραμε αυτό το αποτέλεσμα.

Τέλος, ευχαριστώ τους γονείς γιατί χωρίς την εμπιστοσύνη που δείχνουν τόσο σε μένα όσο και στην εκπαιδεύτρια Αλεξοπούλου Δήμητρα, δε θα μπορούσαμε να δουλέψουμε τόσο με τα παιδιά και να μοιραζόμαστε σκέψεις και εμπειρίες.

Τα καλύτερα έρχονται!”.

Η Ελένη Παχνέλα κάτοχος μαύρη ζώνη 3o dan που γι’ αυτό το πρωτάθλημα εκτέλεσε χρέη κριτή Forms και Sparring μας είπε :

Άλλο ένα πρωτάθλημα έλαβε τέλος για κάποιους με πολύ καλές εντυπώσεις και για κάποιους όχι. Κάποιοι ένιωσαν χαρά με τη θέση που πήραν και άλλοι απογοήτευση. Πρέπει να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να μην τα παρατάμε. Κανένας δεν είναι αλάνθαστος. Αυτό που πρέπει να μας μείνει είναι η εμπειρία και η σκέψη να μπορέσουμε να αγωνιστούμε ξανά και να γινόμαστε όλο και καλύτεροι.
Είμαι πολύ περήφανη για όλους τους αθλητές γιατί πάνω από όλα είδα πολύ μεγάλη βελτίωση και αυτό οφείλεται στη συνεχή προσπάθεια, την αγάπη και τη συνεχή συμμετοχή τους στο αγωνιστικό κομμάτι. Πολλά συγχαρητήρια σε όλους!!!

Διαμαντίδης Κωνσταντίνος, εκπαιδευτής, κριτής αλλά και γονιός διαγωνιζόμενων αθλητών και στην συγκεκριμένη οργάνωση ήταν και βοηθός προπονητή μας είπε:

Μια ακόμη έντονη μέρα σφραγισμένη με δυνατά συναισθήματα. Χαρά για την νίκη προβληματισμός για την ήττα. Το δέσιμο της ομάδας ισχυρό. Απολογισμός μεταλλίων πολύ καλός αν σκεφτεί κανείς ότι ακόμη και την τελευταία στιγμή γινόταν αλλαγές. Ευελιξία και ήθος νομίζω ήταν αυτό που πρέπει να μας κάνει να είμαστε περήφανοι. Υψηλότεροι στόχοι για το μέλλον.

Φωτογραφίες και Σχόλια επί αυτών παρατίθενται παρακάτω:

Αυτά λοιπόν τα περί του πρωταθλήματος. Πάντα υπάρχει όμως και μια φιλοσοφική – ψυχολογική προσέγγιση σε κάθε τέτοια αθλητική διοργάνωση. Για να “πλατιάσουμε” λίγο φιλοσοφικά θα παραθέσουμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο “Tο ζεν στις πολεμικές τέχνες” του Joe Hayams. Ένα βιβλίο που όταν το διαβάσαμε μας επηρέασε σε μεγάλο βαθμό όταν πρωτο ασχοληθήκαμε με τις πολεμικές τέχνες τις αρχές της δεκαετίας του 1980.

Ο τίτλος είναι “Κάνε την γραμμή σου μεγαλύτερη“.

Πρωτοσυναντήθηκα με το δάσκαλο του kenpo karate Ed Parker το 1952 σε ένα γυμναστήριο στο Μπέβερλι Χιλς όπου είχε νοικιάσει ένα χώρο. Ήταν ένας κομψός Χαβανέζος 1,80 m ύψος με πυκνά μαύρα μαλλιά και με την πρώτη ματιά μου θύμισε ένα τεράστιο δέντρο. Τα χέρια του ήταν σαν γερά κλαδιά και τα γυμνά του πόδια έμοιαζαν ριζωμένα ακλόνητα στο πάτωμα. Φορούσε ένα παλιό φαρδύ γκι, το οποίο, όπως και η μαύρη του ζώνη ήταν άσπρο σε διάφορα σημεία από την χρήση και τα επαναλαμβανόμενα πλυσίματα. Το πρόσωπο του ήτανε γαλήνιο, σαν μόλις να είχε τελειώσει το διαλογισμό του.

Θυμάμαι καλά ένα από τα πρώτα μου μαθήματα στο dojo Los Angeles όπου έκανα kumite (ελεύθερη πάλη) με κάποιον αντίπαλο καλύτερα από μένα.

Για να μπορέσω να αντισταθμίσω την έλλειψη γνώσης μου και πείρας, δοκίμασα παραπλανητικά και ύπουλα χτυπήματα, τα οποία, δυστυχώς για μένα, αποκρούονταν με ευκολία από τον αντίπαλο μου, πράγμα που είχε σαν αποτέλεσμα να τελειώσει ο γύρος έχοντας εισπράξει ένα γενναίο ξυλοκόπημα. Ο Πάρκερ είχε παρακολουθήσει τον αγώνα. Όταν το μάθημα τελείωσε ήμουν απελπισμένος. Ο Πάρκερ με κάλεσε στο γραφείο του, που ήταν ένα μικρό αραιοεπιπλωμένο δωμάτιο, με ένα παλιό σκοροφαγωμένο γραφείο και μερικές φθαρμένες καρέκλες.

« Γιατί είσαι τόσο ταραγμένος;» Με ρώτησε.

« Γιατί δεν μπόρεσα να πάρω ούτε ένα πόντο», είπα.

Ο Πάρκερ σηκώθηκε από το γραφείο του και με ένα κομμάτι κιμωλία χάραξε μία γραμμή στο πάτωμα περίπου ενάμιση μέτρο μακριά.

«Πώς μπορείς να κάνεις αυτή τη γραμμή πιο κοντή;» με ρώτησε.

Σκέφτηκα αρκετά και του έδωσα διάφορες απαντήσεις συμπεριλαμβάνοντας και το κόψιμο της γραμμής σε κομμάτια. Κούνησε το κεφάλι και χάραξε μια δεύτερη γραμμή μακρύτερη από την πρώτη. Πώς φαίνεται τώρα η πρώτη γραμμή;

«Πιο κοντή», απάντησα.Ο Πάρκερ έγνεψε καταφατικά.

«Είναι πάντα καλύτερα να βελτιώνεις και να ισχυροποιήσει την δική σου γραμμή ή την γνώση από το να προσπαθείς να κόψεις την γραμμή του αντιπάλου σου».

Με συνόδεψε στην πόρτα και πρόσθεσε «σκέψου αυτά που σου είπα».

Σκέφτηκα πράγματι αυτά που μου είχε πει και δούλεψα σκληρά τους επόμενους μήνες βελτιώνοντας τις τεχνικές μου και αυξάνοντας την γνώση μου και την ικανότητα μου. Την επόμενη φορά που ξαναβρέθηκα με τον ίδιο αντίπαλο είχε κι αυτός βελτιωθεί αλλά τα κατάφερα πολύ καλύτερα από την προηγούμενη φορά. Λίγο αργότερα συνειδητοποίησα ότι μπορούσα να εφαρμόσω ότι μου είχε δείξει ο Πάρκερ. Ήμουν ένας φανατικός παίκτης το Σαββατοκύριακο και συχνά βρισκόμουνα παγιδευμένος παίζοντας με καλύτερους παίκτες. Όταν τα έβρισκα σκούρα κατάφευγα συχνά στην γνωστή μου τακτική, δηλαδή όχι καθαρά χτυπήματα. Έχανα  σταθερά και ήμουν απογοητευμένος. Όμως αντί να προσπαθήσω να καλυτερέψω το παιχνίδι μου προσπαθούσα να κόψω την γραμμή των αντιπάλων. Εγώ θα έπρεπε να παίζω όσο καλύτερα μπορούσα αντί να προσπαθώ να χειροτερέψω το δικό τους παιχνίδι. Από τότε, έχοντας πάντα την συμβουλή του Πάρκερ στο μυαλό μου, το παιχνίδι μου σύντομα βελτιώθηκε. Έχουν περάσει σχεδόν τρεις δεκαετίες από τότε και ο Πάρκερ, στο διάστημα που μεσολάβησε, δίδαξε την τέχνη του σε χιλιάδες μαθητές. Όλοι ακόμα κι αν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που έφυγαν από το dojo του, τον θυμούνται πάντα σαν ένα καλό φίλο και σαν ένα σοφό και ευγενικό δάσκαλο, που ενσαρκώνει το πνεύμα και την φιλοσοφία των πολεμικών τεχνών.

Παραθέσαμε το παραπάνω απόσπασμα διότι θεωρούμε ότι μπορεί να βρει πρακτική εφαρμογή όχι μόνο σε αθλητικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο της ζωής. Εξού και πάντα λέμε ότι οι μαχητές των τερέν πρέπει να προετοιμάζονται μέσα από το αγωνιστικό τερέν να γίνουν και μαχητές της ζωής.